ស៊ន ចន្ថា សហគ្រិនស្រ្តីមានបេះដូងសិល្បៈបរិស្ថានបានបង្កើតភូមិលម្ហែលើកស្ទួយបរិស្ថាន និងផ្តល់ចំណូលដល់ស្រ្តីសហគមន៍
NEWS 5 years ago នៅពេលឮពាក្យ “សហគ្រិន” នៅក្នុងបរិបទកម្ពុជាពេលបច្ចុប្បន្ន គេច្បាស់ជាសំដៅដល់ បុគ្គលទាំងឡាយណាដែលទទួលបានភាពជោគជ័យលើវិស័យជំនួញ និងទទួលបានប្រាក់ចំណូលអាជីវកម្មខ្ពស់ មានមុខមានមាត់លេចធ្លោនៅក្នុងសង្គម។ ប៉ុន្តែយោងតាមវចនានុក្រមសេដ្ឋកិច្ចជាភាសាអង់គ្លេស ពាក្យថា សហគ្រិន សំដៅដល់បុគ្គលដែលមានចិត្តក្លាហានប្រថុយនឹងឧបសគ្គនិងមានគំនិតបង្កើតថ្មី ពោលគឺបង្កើតប្រភេទអាជីវកម្ម ឬសហគ្រាសបែបថ្មី មិនយកតាមគំនិតចាស់ៗដែលគេធ្លាប់ធ្វើរួចមកហើយ។ អ្នកនាង ស៊ន ចន្ថា ហៅ ម៉ាយ៉ា ជាស្រ្តីខ្មែរវ័យជាង៣០ឆ្នាំ ស្ថាបនិកភូមិផ្ទះស្នាក់បែបខ្មែរមួយរូបដែលពោរពេញទៅដោយគំនិតសហគ្រិនភាពបង្កើតកន្លែងដែលប្រមូលផ្តុំស្ថាបត្យកម្មគេហដ្ឋានប្រពៃណីខ្មែរជាច្រើនរចនាបថដែលសេសសល់ពីសម័យសង្រ្គាមនៅក្នុងស្រុកខ្មែរឲ្យភ្ញៀវជាតិនិងអន្តរជាតិស្នាក់នៅសម្រាកលម្ហែបន្សាំខ្លួនទៅនឹងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃយ៉ាងសាមញ្ញរបស់ប្រជាជនខ្មែរពិតៗ ទាំងដែលអ្នកនាងមិនមែនជាស្រ្តីដែលប្រាថ្នាចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភ ឬ យកប្រាក់ជាធំដូចសហគ្រិនដទៃទៀតឡើយ។
អ្នកនាង ស៊ន ចន្ថា ហៅ ម៉ាយ៉ា ដែលភាគច្រើនត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាម្ចាស់ផ្ទះលម្ហែ “ភូមិម៉ាយ៉ា” (Maya Village) ដែលជាលំនៅស្ថានរបស់ក្រុមគ្រួសារគាត់ផ្ទាល់នៅឃុំអរិយក្សត្រ ស្រុកល្វាឯម ខេត្តកណ្តាល ត្រើយម្ខាងកោះពេជ្រ សង្កាត់ទន្លេបាសាក់ រាជធានីភ្នំពេញ។ ស្ថិតនៅលើផ្ទះវ័យចំណាស់កន្តាំងប្រក់ក្បឿងម៉ូដក្រពើហាយ៉ាងស្រស់ស្អាត ស្ថាបនិកទីតាំងខាងលើបានរៀបរាប់អំពីជីវប្រវត្តិត្រួសៗថា អ្នកនាងជាកូនស្រីម្នាក់កើតក្នុងគ្រួសារដែលមានជីវភាពលំបាក ចេញពីទឹកដីអតីតរាជធានីលង្វែក បច្ចុប្បន្នជាឃុំលង្វែក ស្រុកកំពង់ត្រឡាច ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ អ្នកនាងបានចេញពីស្រុកកំណើតមករស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញជាមួយម្តាយជាយូរឆ្នាំណាស់មកហើយ នៅម្តុំទួលគោក ហើយប្រកបរបរលក់បាយលក្ខណៈគ្រួសារនៅទីនោះ។ អ្នកនាងបានតស៊ូបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រជំនាញពាណិជ្ជកម្មពីសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្រ្តក្នុងឆ្នាំ២០១១ ។ បន្ទាប់មក អ្នកនាងមានសំណាងបានទទួលអាហារូបករណ៍ចេញទៅបន្តការសិក្សាជំនាញនយោបាយ នៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ដោយសារពេលនោះអ្នកនាងបានធ្វើការប្រឡូកក្នុងសកម្មភាពនយោបាយនៅប្រទេស កម្ពុជា ហើយបានបញ្ចប់ការសិក្សាកម្រិតនេះក្នុងឆ្នាំ២០១៨ កន្លងទៅថ្មីៗនេះដែរ។
ចំពោះប្រវត្តិការងារវិញ អ្នកនាងមានបទពិសោធន៍ឆ្លងកាត់ការងារផ្នែកលក់ និងទីផ្សារអស់រយៈពេលប្រមាណ១០ឆ្នាំរួចមកហើយ។ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា អ្នកនាងបានបើកអគារស្នាក់នៅបែបខុនដូមួយដែលមានឈ្មោះថា ម៉ាយ៉ាអាផាតមិន (Maya’s Apartment) សម្រាប់ជួលនៅម្តុំទួលគោក ដែលជាកន្លែងគាត់នឹងគ្រួសារធ្លាប់រស់នៅពីមុន ប៉ុន្តែអ្នកនាងបានបញ្ជាក់ថា នេះគ្រាន់តែជាមធ្យោបាយជំនួញដើម្បីដោះស្រាយទប់ទល់នឹងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ វាពុំមែនជាអ្វីដែលអ្នកនាងស្រឡាញ់ក្នុងឆាកជីវិតឡើយ។ ហេតុនេះហើយ ទើបអ្នកនាងសម្រេចចិត្តផ្លាស់ប្តូរមករស់នៅតំបន់អរិយក្សត្រ ជិតភ្នំពេញនេះវិញ ក្នុងភូមិដ្ឋានដែលមានទេសភាពធម្មជាតិស្រស់ត្រកាលដូចទីជនបទដែលអ្នកនាងធ្លាប់នៅកាលពីកុមារភាព “អាកាសធាតុក៏ល្អ ការរស់នៅធូរថ្លៃ ពេលខ្លះខ្ញុំគិតថា អត់បានជួយអ្វីដល់សង្គមច្រើនណាស់ណា តែពេលយើងបង្កើតផ្ទះអ៊ីចឹង អ្នកមកគេស្រឡាញ់ គេសប្បាយចិត្ត ហ្នឹងហើយដែលខ្ញុំចង់ចែករំលែក (អារម្មណ៍សប្បាយរីករាយ)។”
ទាក់ទិននឹងមូលហេតុដែលអ្នកនាងសម្រេចចិត្តធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍មកកាន់កម្ពុជាវិញ ក្នុងខណៈដែលអ្នកនាងបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅបរទេស ហើយអាចឈោងចាប់ការងារដែលមានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់នៅទីនោះ អ្នកនាងឆ្លើយយ៉ាងរហ័សដោយឥតមានមន្ទិលថា “នៅស្រុកគេវាស្រួលម្យ៉ាងដែរ ប៉ុន្តែវាអត់មានសក្តានុពល ព្រោះយើងទៅដល់ណាក៏យើងនៅតែមានឈ្មោះជាជនអន្តោប្រវេសន៍ហ្នឹង!”។ អ្នកនាងបានអះអាងថា អ្នកនាងពិតជាមានសេចក្តីសុខទាំងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្តនៅពេលបានមករស់នៅ និង បង្កើតកន្លែងនេះឲ្យភ្ញៀវមកលម្ហែ និង ប្រជុំកិច្ចការងារសង្គមផ្សេងៗ “ខ្ញុំគ្មានការរំពឹងទុកអ្វីទាំងអស់ ព្រោះខ្ញុំគិតថាអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងមានសព្វថ្ងៃនេះគឺវាហួសពីអ្វីដែលខ្ញុំប្រាថ្នា! ផ្ទះមាននៅ បាយមានញ៉ាំ សម្ព័ន្ធភាពផ្លូវចិត្តល្អ […]” ស្របពេលដែលរាជធានីភ្នំពេញពោរពេញទៅដោយការអភិវឌ្ឍ ប៉ុន្តែហាក់ដូចជាខ្វះបរិស្ថានធម្មជាតិបៃតងដែលអ្នកនាងចូលចិត្ត។ តាមរយៈនេះដែរ អ្នកនាងយល់ថា នៅថ្ងៃអនាគត ទីតាំងនេះនឹងក្លាយជាកន្លែងពេញនិយមសម្រាប់ក្មេងៗយុវវ័យ ជាពិសេសសិស្សនិស្សិតដែលមកពីតាមបណ្តាខេត្តមកស្នាក់បន្តការសិក្សានៅភ្នំពេញហើយមានអារម្មណ៍ធុញថប់នឹងបរិយាកាសទីក្រុងមកកម្សាន្តបំបាត់ភាពនឿយណាយតានតឹង។
ជាចុងក្រោយ អ្នកនាងបាននិយាយថា ទោះបីជាអ្នកនាងធ្លាប់មានប្រវត្តិទាក់ទងនឹងវិស័យជំនួញក៏ពិតមែន តែបេះដូងអ្នកនាងគឺដក់ជាប់នឹងបរិស្ថានធម្មជាតិរួមនឹងសិល្បៈ ពោលគឺចាប់តាំងពីបង្កើតភូមិម៉ាយ៉ានេះរយៈពេលប្រហែលពីរឆ្នាំមក អ្នកនាងចំណាយពេលភាគច្រើនរបស់ខ្លួនទៅលើការរចនាតុបតែងផ្ទៃខាងក្នុង និង ខាងក្រៅ តាមបែបផែនសិល្បៈច្នៃប្រតិដ្ឋផ្ទាល់ខ្លួន ដូចជា ការដើររើសសំបកសិប្បីសត្វសមុទ្រមកតាំងលម្អ និង យកសំបកទំពាំងមកសរសេរជាអក្សរធ្វើជាបន្តោងស្លាកយីហោផលិតផលធ្វើដោយដៃផ្សេងៗទុកលក់ជូនភ្ញៀវដោយមិនចម្លងគំនិតអ្នកដទៃឡើយ៕
Article by SRIN SOKMEAN