លោកតា តែម្នាក់គត់ដែលនៅបន្តទំនៀមធ្វើផ្លិតបែបបុរាណនៅតំបន់មួយក្នុងខេត្តកំពង់ធំ
NEWS 4 years agoផ្លិតជាឧបករណ៍សម្រាប់កាន់បក់ដើម្បីបន្ថយកម្តៅភាយពីបរិយាកាសខាងក្រៅឲ្យរាងកាយត្រជាក់ល្ហែល្ហើយ។ ខ្មែរយើងមានទំនៀមទម្លាប់ប្រើផ្លិតតាំងពីបរមបុរាណយូរអង្វែងណាស់មកហើយ រាប់តាំងពី វណ្ណៈក្សត្រ រាជវង្សានុវង្ស ព្រះសង្ឃ គ្រួសារនាម៉ឺនមន្រ្តី គហបតី រហូតដល់ប្រជានុរាស្រ្តសាមញ្ញតាមជនបទស្រែចម្ការ គ្រាន់តែថាផ្លិតមានឈ្មោះនិងរូបរាងច្រើនប្រភេទប្រើប្រាស់ទៅតាមឋានានុក្រមផ្សេងៗគ្នា រួមមាន ផ្លិតចាមរ ផ្លិតភូតាន ផ្លិតបាំងសែង ផ្លិតបៃមន់ ផ្លិតសែងត្វ័ន ផ្លិតវាលវីជនី ផ្លិតមុខព្រហ្ម ផ្លិតស្លាបសត្វ ផ្លិតស្លឹកត្នោត ផ្លិតដៃ ជាដើម។ ប៉ុន្តែដោយសារសន្ទុះសកលភាវូបនីយកម្មចេះតែវិវត្តទៅមុខតាមសម័យកាល ទម្រង់ផ្លិតបុរាណមួយចំនួនដែលខ្មែរធ្លាប់ប្រើសឹងតែលែងឃើញមានទៅហើយក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃក្នុងពេលប្ចុប្បន្ននេះ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី នៅក្នុងតំបន់ខេត្តមួយចំនួនដែលប្រជាជនមិនសូវមានជីវភាពធូរធារ ឬ ពុំទាន់មានអគ្គិសនីប្រើសម្បូរគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយ ក៏អ្នកភូមិនៅតែបន្តប្រើផ្លិតបែបបុរាណតាមលទ្ធភាពដែលពួកគាត់មាន។
ស្ថិតនៅក្រោមដំបូលផ្ទះឈើជញ្ជាំងប្រក់ស្លឹកមួយខ្នងក្នុងភូមិស្រយូវខាងត្បូង ក្រុងស្ទឹងសែន ខេត្តកំពង់ធំ លោកតាម្នាក់រាងស្គមខ្ពស់សម្បុរសណ្តែកបាយ ពាក់អាវសឺមឺសកឌុបដៃវែងស្លៀកខោអាចារ្យ កំពុងអង្គុយក្រោមផ្ទះមមាញឹកនឹងសកម្មភាពធ្វើផ្លិតបុរាណមួយបែបដែលគ្រប់គ្នាតែងហៅតៗមកថា “ផ្លិតស្លាបសត្វ” ។ ឆ្លៀតក្នុងខណៈពេលកំពុងបិតស្លាបផ្លិតដែលតម្រៀបរួចទៅហើយនោះ លោកតាឡុង មុំ វ័យ៧៨ឆ្នាំ ស្រុកកំណើតនៅខេត្តកំពង់ធំរូបនេះបានមានប្រសាសន៍ថា ផ្លិតដែលគាត់កំពុងធ្វើទាំងអស់នេះជាផ្លិតស្លាបត្រដក់ និង ផ្លិតស្លាបរនាល ដែលមានពណ៌ខ្មៅរលើបរលោងតាមពណ៌ធម្មជាតិរបស់ស្លាបសត្វទាំងនោះ។ ដោយសារតំបន់នេះស្ថិតនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីតំបន់ព្រៃលិចជុំវិញបឹងទន្លេសាប តាំងពីដើមរៀងមក ប្រជាជនមួយចំនួនប្រកបរបរនេសាទចិញ្ចឹមជីវិត។ ដូចនេះ នៅពេលទៅនេសាទក្បែរៗព្រៃលិចទឹកយូរៗម្តង ពួកគេប្រមែប្រមូលរោមស្លាបសត្វ ពពួកត្រដក់ និង រនាល ដែលមានស្លាបខ្មៅវែងល្អមកឲ្យអ្នកដែលចេះធ្វើផ្លិតក្នុងភូមិឲ្យកែច្នៃធ្វើជាផ្លិតទុកប្រើប្រាស់តាមលំអានទំនៀមដូនតាពីបុរាណ។
លោកតាដដែលបានបញ្ជាក់ថាសម្រាប់តំបន់ដែលលោកតារស់នៅ ផ្លិតស្លាបសត្វនេះមិនមែនជាទំនិញសម្រាប់លក់ដូរនៅតាមទីផ្សារជាប្រចាំនោះទេ គឺគេធ្វើសម្រាប់តែទុកប្រើឬលក់មួយពីរនៅពេលដែលមានសត្វគេយកមកពីចម្ងាយតាមជាក់ស្តែង។ កាលពីជំនាន់មុនក៏មិនសូវសម្បូរអ្នកប្រើផ្លិតប្រភេទនេះដែរ ព្រោះពិបាករកអ្នកចេះធ្វើ ហើយវាមានតម្លៃថ្លៃជាងផ្លិតធម្មតា (លោកតាអះអាងថាផ្លិតមួយមានតម្លៃ១៥០០រៀល ប្រាក់ខ្មែរជំនាន់មុន)។ នៅក្នុងតំបន់ស្រយូវនេះ កាលពីមុនមានតែលោកតាព្រឹទ្ធាចារ្យម្នាក់ឈ្មោះ ម៉ាំ ជាអតីតអាចារ្យវត្តក្តីអណ្តែត ដែលចេះធ្វើផ្លិតនេះ ហើយលុះលោកតានោះទទួលអនិច្ចកម្មទៅ គឺមានតែរូបលោកតាម្នាក់គត់ដែលចេះធ្វើបន្តមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ គិតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ លោកតារៀនចេះធ្វើផ្លិតបែបនេះតពីចាស់ទុំក្នុងភូមិអស់រយៈពេលប្រមាណ២០ឆ្នាំមកហើយ ហើយក៏ពុំទាន់មានកូនចៅសាច់ញាតិឬអ្នកភូមិផ្សេងណាម្នាក់ចេះធ្វើដូចលោកតានៅឡើយទេ។ ដូចនេះ បើអ្នករស់នៅតំបន់នេះត្រូវការផ្លិតនេះចាំបាច់ត្រូវតែមកទាក់ទងលោកតាឲ្យធ្វើឲ្យខានមិនបាន។
ចំពោះដំណាក់កាលនៃការធ្វើ ដំបូងត្រូវយកស្លាបសត្វលាងទឹកឲ្យស្អាត ហើយហាលថ្ងៃឲ្យស្ងួតល្អ (ឬគ្រាន់តែជូត មិនបាច់ហាលថ្ងៃក៏បានដែរ)។ ស្លាបដែលអាចធ្វើបានគឺស្លាបសត្វត្រដក់ ព្រោះវាមានស្លាបវែងធំ ប៉ុន្តែគេអាចជំនួសដោយស្លាបសត្វរនាល ឬ ស្លាបទាកាប៉ាធំក៏បាន គ្រាន់តែវាមានប្រវែងខ្លីជាងស្លាបត្រដក់ ធ្វើផ្លិតបានទំហំតូចជាង។ ចំពោះការជ្រើសរើសស្លាប គឺត្រូវប្រើស្លាបសត្វមួយក្បាលសុទ្ធតែម្តង ពោលគឺមិនអាចប្រើលាយស្លាបសត្វចម្រុះបានឡើយ ព្រោះស្លាបសត្វផ្សេងគ្នាមានប្រវែងមិនស្មើគ្នា យកមកតម្រៀបធ្វើផ្លិតមិនកើតនោះទេ។ បន្ទាប់មក ត្រូវយកស្លាបនោះមកតម្រៀបឲ្យស្អាតជារាងផ្លិតទៅតាមប្រវែងគ្រោងស្លាបសត្វផ្ទាល់(មិនបាច់កាត់តម្រឹមចុងស្លាប) រួចទើបដេរភ្ជាប់ដោយប្រើសរសៃអំបោះ។ បន្ទាប់មកទៀត ត្រូវយកផ្លិតដែលដេររួចមកចងរុំនឹងខ្សែលួសឬខ្សែនីឡុង ភ្ជាប់ទៅនឹងដងប្ញស្សីពីងពង់ឬកំណាត់ឈើធម្មតាដែលមានប្រវែងល្មមធ្វើដងកាន់បាន មិនឲ្យវែងពេក ឬ ខ្លីពេក នាំឲ្យពិបាកកាន់បក់។ តាមបទពិសោធន៍ជំនាញរបស់លោកតា លោកតាអាចផលិតផ្លិតបានចំនួន៤-៥ផ្លិតក្នុងរយៈពេលពីរថ្ងៃ។ ដោយឡែក ចំពោះវិធីថែទាំផ្លិតវិញ គឺគ្រាន់តែយកក្រណាត់ស្ងួតមកជូតធូលីវាចេញបន្ទាប់ពីទុកចោលយូរជាការស្រេច។
ដូចដែលបានរៀបរាប់ខាងលើហើយ លោកតាគ្រាន់តែធ្វើទុកប្រើប្រាស់និងលក់ជូនអ្នកភូមិបន្តិចបន្តួចគ្រាន់នឹងដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារ មិនអាចទទួលការកុម្ម៉ង់ទិញក្នុងលក្ខណៈទ្រង់ទ្រាយធំដើម្បីយកទៅចែកចាយលក់បន្តនៅលើទីផ្សារនោះទេប៉ុន្តែអាចជាវទុកជាវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ឲ្យក្មេងៗបានស្គាល់ពីមត៌កដូនតារបស់យើងដែលពោរពេញដោយគំនិតច្នៃប្រតិដ្ឋអាស្រ័យលើវត្ថុធាតុដើមធម្មជាតិដែលមានស្រាប់នៅជុំវិញ ខ្លួន។ លោកតាសង្ឃឹមថាក្មេងជំនាន់ក្រោយៗនឹងនៅចងចាំផ្លិតបុរាណប្រភេទនេះជាដរាបតទៅព្រោះវាជារបស់បុរាណដែលស្ទើរតែបាត់បង់ទៅហើយ កម្ររកបានណាស់៕
Article by SRIN SOKMEAN