Sovrin
Sovrin
នៅទីបំផុតកីឡាការិនីឆ្នើម ស្រួង ភាវី បានដណ្ដើមជើងឯក ចំណាត់ថ្នាក់លេខ១ ជូនប្រទេសកម្ពុជា នៅក្នុងការប្រកួតកីឡាស្នូកឃ័រ និងប៊ីយ៉ាជ្រើសរើសជើងឯកអាស៊ីលើកទី១ (The 1st Asian Championship Lalies 3-Cushion 2018) កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី២៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៨ នៅឯប្រទេសកូរ៉េ។ នេះមិនមែនជាលើកទីមួយទេដែលលោកស្រីដណ្ដើមមេដាយលើឆាកអន្ដរជាតិ ក៏ប៉ុន្តែលោកស្រីបានទទួលមេដាយមាស ប្រាក់ និងសំរឹទ្ធ ជាច្រើនគ្រឿងមកហើយដែរ។ ដូច្នេះតើហេតុអ្វីបានជាជម្រុញឲ្យ លោកស្រីស្រួងភាវីក្លាយជាជើងឯកនារីក្នុងប្រភេទកីឡាស្នូកឃ័រខណៈដែល កីឡាប្រភេទនេះភាគច្រើនសុទ្ធតែជាកីឡាករប្រុសៗយ៉ាងនេះ?
មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តត្បូងឃ្មុំ ស្រួង ភាវី ឆ្នាំនេះមានអាយុ២៨ឆ្នាំគឺជាកូនកសិករមួយរូបក្នុងចំណោមបងប្អូនចំនួន៥នាក់។ ភាវី ដែលជាកូនស្រីច្បងគ្មានជាប់ខ្សែស្រឡាយជាអ្នកកីឡាក្នុងប្រភេទណាមួយឡើយ ប៉ុន្តែភាវីខ្លួនឯងបែរជាមានទេពកោសល្យដ៏ពិសេសក្នុងប្រភេទកីឡាមួយនេះទៅវិញ។ «ខ្ញុំបានចាប់អារម្មណ៍លើប្រភេទកីឡានេះ នៅពេលខ្ញុំកំដរស្វាមីទៅញ៉ាំអីខាងក្រៅ។ ខណៈពេលស្វាមីរបស់ខ្ញុំកំពុងជួបមិត្តភក្តិ ខ្ញុំក៏បានទៅលេងបុកប៊ីយ៉ានោះទៅ។»នេះគឺជាការលើកឡើងរបស់ ភាវី។ តាមរយៈសម្លេងតាមទូរស័ព្ទពីប្រទេសកូរ៉េ ភាវី បន្តដោយរីករាយថា «នាងខ្ញុំចូលចិត្តកីឡាប្រភេទនេះ ដោយសារវាងាយលេង មិនសូវប្រើកម្លាំងខ្លាំងងាយយល់ មិនថាក្មេងឬចាស់ ប្រុសឬស្រី គឺលេងបាន ដោយមិនសូវរើសវ័យនោះឡើយចាប់ពីអាយុ០៨ឆ្នាំរហូតដល់១០០ឆ្នាំ ឱ្យតែនៅឈរបាន ដើរបាន និងមានកម្លាំងបុកកូនគ្រាប់ប៊ីយ៉ា គឺជាការស្រេច។»
ដោយមើលឃើញពីទេពកោសល្យរបស់ខ្លួនឯង និងមានការជំរុញពីស្វាមីផង ភាវីក៏បានចាប់ផ្តើមហាត់លេងប្រភេទកីឡានេះជាមួយគ្រូជាជនជាតិកូរ៉េ។ ការប្រឹងប្រែងរបស់នាងពិតជាមិនខកបំណងឡើយ ចាប់ផ្តើមពីឆ្នាំ២០១៣មក ភាវីបានចូលរួមប្រកួតក្នុងព្រឹត្តិការណ៍កីឡាប្រភេទនេះរហូតទទួលបានពានរង្វាន់ស្ទើរគ្រប់ប្រភេទទាំងនៅប្រទេសកូរ៉េ សហរដ្ឋអាមេរិក និងតំបន់អឺរ៉ុបមួយចំនួន។ «ខ្ញុំទើបតែបានបញ្ចប់ការប្រកួតបុកប៊ីយ៉ាថ្នាក់ជាតិរបស់កូរ៉េ ដោយប្រើរយៈពេលប្រកួត២ថ្ងៃ។ ជាលទ្ធផល ខ្ញុំទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់លេខ១។ ខ្ញុំឈ្នះបានមេដាយមាស។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់!» ក្នុង១ឆ្នាំ នៅប្រទេសកូរ៉េមានរៀបចំការប្រកួតពី៧ទៅ៨ដង ហើយរាល់ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះ ភាវី តែងតែទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់លេខ១ឬលេខ២ជានិច្ច។ ភាវីរៀបរាប់ដោយអៀនប្រៀនបន្តិចថា «បើឲ្យខ្ញុំរៀបរាប់ប័ណ្ណសរសើរ និងពានរង្វាន់ គឺរាប់មិនអស់នោះទេ ហើយបើអ្នកទាំងអស់គ្នាមិនជឿខ្ញុំទេ ចូលតែYoutube ហើយវាយឈ្មោះរបស់ខ្ញុំក្នុងប្រភេទកីឡាបុកប៊ីយ៉ានេះទៅនឹងឃើញរបៀបលេង និងប្រកួតរបស់ខ្ញុំមិនខាន។»
ទន្ទឹមនឹងជ័យជម្នះដែលភាវីទទួលបាននាពេលនេះ ភាវីបានជួបប្រទះឧបសគ្គចំនួន២។ ទី១ ទាក់ទងនឹងវប្បធម៌ប្រពៃណីខ្មែរ និងទី២ការហ្វឹកហាត់ដោយប្រើប្រាស់ថវិកាផ្ទាល់ខ្លួន។
«បងដឹងហើយថា នៅកម្ពុជានារីដែលលេងកីឡានេះត្រូវបានមនុស្សជាទូទៅគិតថាគឺជាស្ត្រីមិនល្អ។ ពួកគេមិនបានបែងចែក និងគិតថានេះគឺជាប្រភេទកីឡាឡើយ ហើយខ្ញុំទើបតែហ៊ានជម្រាបប៉ាម៉ាក់របស់ខ្ញុំនាពេលនេះប៉ុណ្ណោះ។ មួយវិញទៀត ខ្ញុំត្រូវចំណាយលុយដើម្បីហ្វឹកហាត់ខ្លួនឯង។ បើចង់ក្លាយជាកីឡាការិនីឆ្នើម ត្រូវតែលះបង់បន្តិចទើបបាន។» ការប្រឹងប្រែង និងលះបង់របស់ភាវីពិតជាមិនខកបំណងឡើយ ពានរង្វាន់ទាំងនោះបានធ្វើឲ្យភាវីនិយាយដោយជឿជាក់ថា មិនមែនសម្រាប់តែខ្លួនភាវីផ្ទាល់ទេ តែក៏ដើម្បីឲ្យពិភពលោកបានស្គាល់ពីប្រទេសកម្ពុជាតាមរយៈកីឡាប្រភេទនេះ។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេនឹងដឹងថាកម្ពុជាក៏មានកីឡាការីនីឆ្នើមបំផុតលំដាប់ពិភពលោកម្នាក់ ដែលមិនគួរមើលរំលងដូចជាភាវីម្នាក់នេះ។
«ស្ត្រីកម្ពុជាក៏អាចលេងកីឡាប្រភេទនេះបានដូចជាបុរសកម្ពុជាដែរ។” ភាវីបង្ហាញបន្ថែម “ទស្សនៈអន់ថយដែលកម្រិតក្តីស្រមៃយើង ត្រូវតែបំភ្លេចចោល ហើយជម្នះវាឲ្យបាន!» ឆ្លងកាត់ឧបសគ្គនានា និងការជំរុញទឹកចិត្តពីស្វាមី គ្រូបង្រៀនជនជាតិកូរ៉េ ព្រមទាំងមិត្តភក្តិកូរ៉េ និងកម្ពុជាទាំងអស់ សព្វថ្ងៃ ភាវីគឺជាកីឡាការិនីស្នូកឃ័រដ៏ឆ្នើមសញ្ជាតិកម្ពុជាដែលប្រទេសកូរ៉េកំពុងត្រូវការបំផុត។ គ្រូជនជាតិកូរ៉េតែងតែនិយាយលេងជាមួយភាវីអំពីបំណងដែលចង់ឲ្យភាវីលេងតំណាងប្រទេសកូរ៉េក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិនានា ប៉ុន្តែភាវីតែងតែមានគោលការណ៍ប្រចាំខ្លួនឯង និងទស្សនជាតិនិយមក្នុងចិត្តជានិច្ចថា «ស្រួង ភាវី ត្រូវតែលេងកីឡាស្នូកឃ័រតំណាងជាតិកម្ពុជា ទោះបីជាក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ!» ជាទស្សនវិស័យនាពេលខាងមុខ ភាវីបានបង្ហាញពីបំណងប្រាថ្នាដ៏ធំបំផុតរបស់ខ្លួនឯងចំនួន២។ បំណងទី១ គឺចង់ប្រកួតជាផ្លូវការតំណាងជាតិ កម្ពុជាក្នុងប្រភេទកីឡាស្នូកឃ័រនេះ។ បំណងទី២ បើកកន្លែងបង្ហាត់បង្រៀនកីឡាប្រភេទនេះនៅកម្ពុជា(លើកទឹកចិត្តជាពិសេសដល់យុវតី)ព្រោះតាមរយៈការសង្កេត និងបទពិសោធន៍ប្រកួតកីឡាស្នូកឃ័រងាយហាត់ ហើយក្នុងចំណោមសិស្ស១០នាក់ អាចហាត់ចេះដល់ទៅ៨នាក់។ ម្យ៉ាងទៀតនាងចង់ផ្លាស់ ប្តូរការគិតបែបអគតិមួយចំនួនរបស់ប្រជាជនកម្ពុជា ដែលគិតថាមនុស្សស្រីដែលលេងកីឡានេះគឺជាប្រភេទនារីមិនល្អផងដែរ។
ក្នុងនាមជានារីកម្ពុជាម្នាក់ដែលបានមកផ្ញើខ្លួនលើទឹកដីប្រទេសកូរ៉េ ភាវីបានខិតខំធ្វើការងារកសាងជំនឿចិត្ត និងស្វែងរកក្តីស្រមៃខ្លួនឯង ដោយមោះមុត និងស្វាហាប់បំផុត៕
Article by Svay Leemeng
