គ្រាប់ឈើជ្រុះចោលសោះ! ស្ត្រីម្នាក់ច្នៃចេញជាគ្រឿងអលង្ការមានទីផ្សារមិនធម្មតាឡើយ
NEWS 5 years agoបើនិយាយពីគ្រឿងអលង្ការច្នៃចេញពីរុក្ខជាតិធម្មជាតិ កន្លងមកយើងបានឃើញរួចមកហើយនូវគ្រឿងអលង្ការខ្សែដៃខ្សែកដែលច្នៃចេញពី ត្រឡោក ដើមត្នោត ឬឫស្សីជាដើម ប៉ុន្តែអ្វីដែលកាន់តែពិសេសសម្រាប់សមិទ្ធផលផលិតផលរបស់កូនខ្មែរលើសនេះទៀតនោះ គឺសូម្បីតែគ្រាប់ឈើជ្រុះចោលប៉ុន្មានមុខដូចជា គ្រាប់ក្ងោក គ្រាប់បេង និងគ្រាប់អំពិលទឹក ត្រូវបានស្ត្រីម្នាក់រស់នៅលើទឹកដីខេត្តសៀមរាបរើសយកមកកែច្នៃចោះទម្លុះចាក់ក្រងបង្កើតបានជាម៉ូតគ្រឿងអលង្ការរំលេចពណ៌យ៉ាងប្រណីត និងស្រស់ស្អាត ជាពិសេសកំពុងមានទីផ្សារខ្លាំងពីសំណាក់ទេសចរបរទេស។
អ្នកស្រី សោម រ៉ានី គឺជាស្ត្រីខ្មែរដំបូងគេដែលបានបង្កើតគំនិតច្នៃប្រឌិតទៅលើគ្រឿងអលង្ការធ្វើឡើងពីគ្រាប់ឈើ ហើយបច្ចុប្បន្នអ្នកស្រីគឺជាម្ចាស់សិប្បកម្ម ក៏ដូចជាម្ចាស់អាជីវកម្មគ្រឿងអលង្ការគ្រាប់ឈើក្រោមស្លាកយីហោ ហ្គ្រែន ដឹ ខាំបុចឆ៍ (Graines De Cambodge) ដែលមានរហូតដល់ទៅបីទីតាំងនៅក្នុងខេត្តសៀមរាប។ Graines De Cambodge គឺជាឈ្មោះជាភាសាបារាំងដែលអត្ថន័យសំដៅដល់គ្រាប់ឈើនៅកម្ពុជា។ គ្រាប់ឈើដែល អ្នកស្រី រ៉ានី យកមកច្នៃមានរហូតដល់ទៅ ២០មុខឯណោះ ប៉ុន្តែគ្រាប់ឈើដែលភ្ញៀវនិយមចូលចិត្តជាងគេមានដូចជា គ្រាប់ស្កួយ គ្រាប់ឆ្អឹងត្រី (គ្រាប់ក្រហម) គ្រាប់បេង និងគ្រាប់ឈូកជាដើម ដោយសារតែគ្រាប់ប្រភេទនេះមានពណ៌ធម្មជាតិស្រស់ស្អាត និងទំហំសមល្មមក្នុងការចាក់ធ្វើម៉ូតបំពាក់ផ្សេងៗ។ គ្រឿងអលង្ការគ្រាប់ឈើដែលអ្នកស្រីច្នៃម៉ូតសព្វថ្ងៃមានដូចជា ខ្សែក ខ្សែដៃ ក្រវិល និងមានដាំរំលេចនៅលើវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ជាច្រើនទៀតផងដែរ។ «ភ្ញៀវមកទីនេះភាគច្រើនគឺជាជនជាតិបរទេស ពីព្រោះពួកគាត់ចូលចិត្តអ្វីដែលជាសិល្បៈធ្វើដោយដៃ និងមានតែមួយ ពិសេសធ្វើឡើងពីធម្មជាតិពិតៗតែម្តង»។ នេះជាការលើកឡើងរបស់អ្នកស្រី រ៉ានី។ រៀងរាល់ថ្ងៃភ្ញៀវរមែងចេញចូលមិនចេះដាច់នៅហាងលក់គ្រឿងអលង្ការរបស់អ្នកស្រី ហើយឃើញថាភ្ញៀវភាគច្រើនជាជនជាតិបរទេសចម្រុះជាតិសាសន៍ ដែលនេះបានស្តែងឲ្យឃើញពីការឲ្យតម្លៃទៅលើផលិតផលធ្វើដោយដៃ ពិសេសកើតចេញពីការច្នៃប្រឌិតរបស់ស្ត្រីខ្មែរយើង។
អ្នកស្រី សោម រ៉ានី
បង្ហាញទឹកមុខពោរពេញដោយស្នាមញញឹមស្វាគមន៍រាក់ទាក់ រួមជាមួយការលើកបង្ហាញនូវគ្រឿងអលង្ការពីម៉ូតមួយទៅម៉ូតមួយ អ្នកស្រី រ៉ានី ក៏បានបង្ហើបអំពីប្រវត្តិនៃការបង្កើតអាជីវកម្មនេះផ្ទាល់ដៃផងដែរ។ អ្នកស្រីបានរៀបរាប់ប្រាប់សូវរីនថា៖ «ទម្រាំមកដល់ចំណុចនេះ ខ្ញុំបានឆ្លងកាត់នូវព្យុះភ្លៀង ការបាក់ទឹកចិត្ត ការមាក់ងាយច្រើនលើកច្រើនសារ ពិសេសគេថែមទាំងចោទថាខ្ញុំជាមនុស្សឆ្កួតដែលយកគ្រាប់ឈើមកធ្វើគ្រឿងអលង្ការ ហើយមានតែមនុស្សឆ្កួតទេដែលទិញគ្រឿងអលង្ការទាំងនេះទៀតផង»។ តាមដំណើរដើមទងនៃគំនិតច្នៃគ្រាប់ឈើនេះឡើង គឺបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១១ ខណៈពេលដែលអ្នកស្រី រ៉ានី ត្រលប់មកពីប្រទេសឥណ្ឌា មករស់នៅស្រុកខ្មែរវិញ ជាមួយនឹងវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ស្របពេលដែល គ្មានប្រាក់ជាប់ខ្លួនផង អ្នកស្រីហាក់ត្រូវបានក្រុមគ្រួសារមើលងាយ និងមិនចង់រាប់រកឡើយ ដែលគ្រានេះហើយអ្នកស្រីក៏ចាប់ផ្តើមមានគំនិតរកលុយតាមរយៈការដើររើសគ្រាប់ឈើដូចជាគ្រាប់ក្ងោក គ្រាប់អំពិលទឹក និងគ្រាប់បេង ដែលជ្រុះនៅតាមដងស្ទឹងសៀមរាប យកមកចាក់ធ្វើជាម៉ូដខ្សែកតាមរយៈគំនិតច្នៃប្រឌិតរបស់ខ្លួនឯងផង និងតាមការធ្លាប់បានឃើញអ្នកព្រៃភ្នំពាក់កាលរស់នៅប្រទេសឥណ្ឌាផងដែរ។ ជំហានចាប់ផ្តើមដំបូងអ្នកស្រីបានយកខ្សែកទៅលក់ឲ្យជនបរទេសត្រឹមតែបួនទៅប្រាំខ្សែប៉ុណ្ណោះ តែក្រោយពេលដាក់លក់មានការចាប់អារម្មណ៍ច្រើន អ្នកស្រីត្រូវបានភ្ញៀវបរទេសកុម្ម៉ង់ឲ្យធ្វើម៉ូតបន្ថែមដោយមានការច្នៃប្រឌិតម៉ូតពីខ្លួនឯងខ្លះរួមផ្សំគំនិតពីជនបរទេសខ្លះ។ ទេពកោសល្យក្នុងការច្នៃម៉ូតបានធ្វើឲ្យគ្រឿងអលង្ការមានការបញ្ជាទិញកាន់តែច្រើនឡើងៗ រហូតសូម្បីតែហាងដទៃទៀតក្នុងខេត្តសៀមរាបក៏កុម្ម៉ង់ទិញពីអ្នកស្រីផងដែរ។ រយៈពេលពីរឆ្នាំស្របពេលផលិតផលមានទីផ្សារកាន់តែខ្លាំង រីឯលទ្ធភាពក៏សមល្មម ម្យ៉ាងចង់មានផលិតផលជាម៉ាករបស់ខ្លួនទៀតនោះ អ្នកស្រីរ៉ានី ក៏បានបើកកន្លែងធ្វើសិប្បកម្មផ្ទាល់ខ្លួន និងហាងលក់គ្រឿងអលង្ការមួយក្រោមស្លាកយីហោ ហ្គ្រែន ដឹ ខាំបុចឆ៍ (Graines De Cambodge) ហើយក៏ចេះតែវិវត្តអាជីវម្មឆ្ពោះលឿនលយទៅមុខរហូតបើកបានហាងចំនួនបីទីតាំងនៅម្តុំផ្សារចាស់ក្នុងខេត្តសៀមរាបមកដល់សព្វថ្ងៃ។
ហាងមួយក្នុងចំណោមហាងទាំងបីស្ថិតនៅផ្សារចាស់ អ្នកស្រីបានរៀបចំកន្លែងធ្វើសិប្បកម្មនៅជាន់ខាងលើដែលភ្ញៀវអាចអញ្ជើញឡើងទៅទស្សនាផ្ទាល់នូវសកម្មភាពផលិតពីមួយដំណាក់កាលទៅមួយដំណាក់កាល។ ស្ត្រីប្រមាណជា ១៥នាក់ ខ្លះកំពុងរើសគ្រាប់ឈើ ខ្លះកំពុងខួងគ្រាប់ ខ្លះទៀតកំពុងក្រងម៉ូដ ហាក់ធ្វើឲ្យក្រុមការងាររបស់យើងពិតជាចង់ចូលទៅសាកល្បងឲ្យបានម្តងនឹងគេ។ សកម្មភាពទាំងនេះបានបង្ហាញឲ្យឃើញថា ក្រៅពីច្នៃគ្រាប់ឈើឲ្យក្លាយជារបស់មានតម្លៃ និងបង្កើនប្រាក់ចំណូលហើយនោះ អ្នកស្រី រ៉ានី ក៏បានផ្តល់ឱកាសការងារដល់ស្ត្រីដទៃទៀតដោយមិនចាំបាច់ចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស។
ងាកមកសង្វាក់ផលិតកម្ម អ្នកស្រី រ៉ានី បានឲ្យដឹងថា សម្រាប់ខ្សែកម៉ូដស្រួលជាងគេអាចចំណាយពេលធ្វើប្រហែលមួយម៉ោង ប៉ុន្តែបើខ្សែកធំអាចពីប្រាំទៅប្រាំមួយម៉ោងផងដែរ។ ទម្រាំខ្សែកមួយធ្វើរួចរាល់គឺត្រូវឆ្លងកាត់ច្រើនដំណាក់កាល ឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែងដូចជាការធ្វើខ្សែកពីគ្រាប់ស្កួយ ជំហានដំបូងយើងត្រូវយកគ្រាប់ស្កួយទៅហាលឲ្យស្ងួត បន្ទាប់មកធ្វើការចំហុយរយៈពេលមួយម៉ោងកន្លះ រួចយកទៅហាលក្រោមកំដៅថ្ងៃឲ្យស្ងួតទើបចាប់ផ្តើមចោះម្តងមួយៗ និងក្រងធ្វើជាខ្សែក ជំហានចុងក្រោយយកខ្សែកទៅដាក់ក្លាសេនៅកន្លែងកកដើម្បីសម្លាប់មេរោគ រួចយកមកសំដិលថ្ងៃវិញពីពីរទៅបីម៉ោងទើបដាក់លក់បាន។ លោកស្រីក៏បានរៀបរាប់ពីផលវិបាកចំពោះការច្នៃគ្រាប់ឈើនេះដែរថា «អ្វីដែលពិបាកសម្រាប់អ្នកចាប់ផ្តើមធ្វើដំបូង គឺមានភាពពិបាកខ្លាំងក្នុងការខួងគ្រាប់ឈើតូចៗ ពីព្រោះបើប្រហែសតែបន្តិចវានឹងបង្កឲ្យមុតម្រាមដៃមិនខាន អ្វីដែលសំខាន់ត្រូវកាន់គ្រាប់ឲ្យជាប់ និងកាន់ម៉ាស៊ីនខួងឲ្យនឹង»។
ដោយឡែកចំពោះលក្ខណៈពិសេសរបស់គ្រឿងអលង្ការគ្រាប់ឈើនេះ គឺមានពណ៌ស្រស់ស្អាតពីធម្មជាតិតែម្តង មានន័យថាខ្សែកខ្សែដៃដែលយើងឃើញមានរំលេចពណ៌ប្លែកៗពីគ្នាទាំងនេះ គឺសុទ្ធតែជាពណ៌ដើមរបស់គ្រាប់ឈើមិនមានការជ្រលក់ពណ៌ឬបាញ់ពណ៌ឡើយ ហើយចំពោះការរក្សាឲ្យភ្លឺរលោងគ្រាន់តែជូតសម្អាតជាមួយប្រេងដូង ឬប្រេងលាបទារក និងរក្សាកុំឲ្យប៉ះទឹកជាការស្រេច។ បច្ចុប្បន្ន គ្រាប់ឈើទាំងប៉ុន្មានមិនត្រូវបានដើររើសដូចមុនទៀតនោះទេ ដោយអ្នកស្រីបានប្រមូលទិញពីអ្នកភូមិក្នុងខេត្តសៀមរាប និងខ្លះទៀតទិញពីខេត្តបាត់ដំបង និងកែបជាដើម។ តម្លៃគ្រឿងអលង្ការគ្រាប់ឈើទាំងនេះវិញ ចំពោះខ្សែដៃមានតម្លៃចាប់ពី ៣ដុល្លារដល់ ១៥ដុល្លារ រីឯខ្សែកមានតម្លៃចាប់ពី ១២ដុល្លារ ដល់ ៨០ ដុល្លារ។ ដូចនេះ សម្រាប់ប្រិយមិត្តមានបំណងចង់ជាវអាចឆ្ពោះទៅដល់ហាងទាំងបីរបស់អ្នកស្រី រ៉ានី ផ្ទាល់ដែលមានទីតាំងនៅប្លុកផ្សារចាស់ខេត្តសៀមរាប ឬចូលទៅកាន់គេហទំព័រហ្វេសប៊ុក Graines de Cambodge by Rany Som ៕
Article by Hem Sokkhim