Sovrin
Sovrin
ប្រិយមិត្តប្រហែលជាបានឃើញគំនូរល្ខោនខោលដែលគេគូរតាមបែបឌីជីថលយ៉ាងស្រស់ស្អាតមួយសម្រាប់បុណ្យភូមិរូចមកហើយ។ គំនូរឌីជីថលមួយផ្ទាំងនោះដកស្រង់ចេញពីរឿង «ព្រះសមុទ្ទ» ក្នុងឈុត «ព្រះសមុទ្ទលោមនាងបុតសុមាលី» ដែលត្រូវបានមហាជនទូទៅកោតសរសើរពីសោភ័ណភាពគំនូរដែលពោរពេញទៅដោយភាពច្នៃប្រតិដ្ឋខ្ពស់បំផុតដោយសិល្បករផ្នែកគំនូរឌីជីថលមួយរូប គឺលោក «យន ពេជរតនៈ» ឬរហ័សនាមក្នុងបណ្តាញសង្គមហ្វេសប៊ុក «ពេជ តូច» សហការជាមួយនឹងបុណ្យភូមិ។ តើអ្វីទៅជាកត្តាជម្រុញឱ្យយុវជនរូបនេះបង្កើតស្នាដៃគំនូរឌីជីថលស្តីពីរបាំព្រះរាជទ្រព្យដែល មើលទៅមានលក្ខណៈដាច់ដោយឡែកពីស្នាដៃគំនូររបស់អ្នកដទៃ? តើរូបគេមានទស្សនៈវិស័យយ៉ាងដូច ម្តេចខ្លះចំពោះការងារនេះ?
លោកអ្នកប្រហែលជាកំពុងយល់ច្រលំថាយុវជន យន ពេជរតនៈ ប្រាកដជានិស្សិតផ្នែកនាដសាស្រ្ត ឬ ផ្នែកក្រាហ្វិកឌីហ្សាញនៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈហើយមើលទៅ! តាមពិត ម្ចាស់ស្នាដៃគំនូរ ស្ទីកគ័រនេះជាអតីតនិស្សិតដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាផ្នែកស្ថាបត្យកម្មនៃសាកលវិទ្យាល័យលីមកុកវីងដែលជាសាកលវិទ្យាល័យឯកជនលំដាប់អន្តរជាតិដ៏ល្បីឈ្មោះមួយក្នុងក្រុងភ្នំពេញ។ ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រប្រកបដោយជោគជ័យនៅទីនោះ រតនៈបានចាប់ប្រឡូកក្នុងអាជីពការងារផ្នែកតុបតែងលម្អស្ថាបត្យកម្ម (Interior Design) នៅក្នុងក្រុមហ៊ុនមួយ ដោយសាររូបគេចង់សិក្សាស្វែងយល់ពីវិស័យនេះតាម រយៈការងារ ទោះបីជាវាខុសពីជំនាញដែលខ្លួនបានរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យក៏ដោយ។ ទាំងការសិក្សា និង បទពិសោធន៍ការងារហាក់បីដូចជាមិនស្របទៅនឹងអ្វីដែលខ្លួនគេកំពុងល្បីល្បាញនៅលើបណ្តាញសង្គម ទាល់តែសោះ។ ចុះគំនូរឌីជីថលបែបសហសម័យអំពីរបាំបុរាណខ្មែរកើតឡើងបានដោយរបៀបណា?
អតីតនិស្សិតផ្នែកស្ថាបត្យកម្មដែលមានស្រុកកំណើតនៅភ្នំពេញរូបនេះបានឆ្លើយតបថា «ខ្ញុំចាប់ផ្តើម ចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងលើគំនូរនៅពេលរៀនថ្នាក់ទី១២។ ខ្ញុំអត់សូវចេះគូរមុខ និង ដៃ ដល់អ៊ីចឹងខ្ញុំគិតចុះឡើងៗ បើអត់ចេះគូរមុខ កុំគូរ (មុខ) តែម្តងទៅ គិតយ៉ាងម៉េចឲ្យគូរស្អាតតាមរបៀបយើងតែម្តងទៅ!។» ដោយសារតែ មានចំណង់ចំណូលចិត្តលើផ្នែកគំនូរ និង មានបំណងចង់លើកស្ទួយរបាំព្រះរាជទ្រព្យបុរាណខ្មែរយើងផង នោះ យុវជនរតនៈបានខិតខំចំណាយពេលលើការងារនេះបន្តិចម្តងៗរហូតទទួលបានជោគជ័យ និង មាន ការចាប់អារម្មណ៍កាន់តែច្រើនឡើងៗពីអ្នកប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គមហ្វេសប៊ុកពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ រតនៈ ជាយុវជនដែលមានគំនិតច្នៃប្រតិដ្ឋកែប្រែចំណុចខ្សោយរបស់ខ្លួនលើផ្នែកគំនូរឲ្យទៅជាលក្ខណៈពិសេស កម្ររកបាន បង្កើតទៅជាអត្តសញ្ញាណស្នាដៃសិល្បៈរបស់ខ្លួនដែលពុំទាន់មានវិចិត្រករឌីជីថលក្នុងស្រុក ណាម្នាក់បានប្រើប្រាស់វិធីសាស្រ្តនេះទៅលើស្នាដៃគំនូររបស់ពួកគេនៅឡើយទេ។ វិចិត្រករភាគច្រើនច្រើន ផ្តោតលើទម្រង់មុខឲ្យស្រស់ស្អាតទាក់ទាញ តែរតនៈផ្តោតលើកាយវិការក្បាច់របាំដែលគេចង់បង្ហាញច្រើន ជាង។ រតនៈបានអះអាងថា គេធ្លាប់បានសិក្សាស្រាវជ្រាវលើគំនូរចាស់ៗពីសម័យបារាំង ហើយឃើញអ្នក គំនូរជនជាតិបារាំងក៏បានគូរគំនូរនាដការបាំបុរាណខ្មែរបែបខ្វៀកៗស្រដៀងនេះដែរ ប៉ុន្តែរូបគេបានប្រើគំនិត ស្រមើស្រមៃបន្ថែមឲ្យគំនូរនាដការបាំមានលក្ខណៈប្លែកដាច់ពីគេដោយការប្រើប្រាស់កម្មវិធីកុំព្យូទ័រឈ្មោះ Illustrator គូសជាទម្រង់បន្ទាត់ជ្រុងៗនិងប្រើប្រាស់ពណ៌ស្រគត់ស្រគំតាមលំនាំគំនូរបែបបុរាណខ្មែរដែល បានដកស្រង់គំនិតចេញពីគំនូរបុរាណនៅលើថែវព្រះវិហារព្រះកែវមរកតនៅក្នុងព្រះបរមរាជវាំង។
“កាលពីដំបូង មានអ្នកវប្បធម៌(និយម)គាត់អត់បើកគំនិតទទួលរបស់ដែលថ្មី គាត់មកចង់សាកល្បង យើង ថានេះមិនមែនជារូបនាដកាខ្មែរទេ ជានាដកាសៀម។ ខ្ញុំមិនដឹងថាគេចង់ផ្ចាញ់ខ្ញុំឬយ៉ាងម៉េចទេ តែជា ទូទៅគាត់មិនសូវបើកគំនិត។ យើងត្រូវថែ (វប្បធម៌) តែ (បើថែពេក) មកដល់ជំនាន់នេះគឺ អត់មានអ្វីដែល ថ្មីបន្ថែម!” រតនៈបានបកស្រាយអំពីព្យុះភ្លៀងដែលគេបានឆ្លងកាត់នៅពេលដែលខ្លួនកំពុងព្យាយាមធ្វើ សំយោគកម្មរវាងទម្រង់សិល្បៈបុរាណនិងគំនិតសហសម័យ។ ទោះបីជាមានមតិរិះគន់អវិជ្ជមានខ្លះក៏ដោយ ក៏រតនៈនៅតែបន្តការងារដែលខ្លួនស្រលាញ់មិនបោះបង់វាចោលឡើយ ហើយគេក៏មិនរវីរវល់តបតនឹងការរិះ គន់បែបជាន់ពន្លិចរបស់បុគ្គលជ្រុលនិយមមួយចំនួននោះដែរ ព្រោះគេគិតថាវាអាចប៉ះពាល់ដល់ការប្រមូល អារម្មណ៍ស្វែងរកគំនិតសិល្បៈដែលថ្មីៗ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ រតនៈតែងតែព្យាយាមស្រាវជ្រាវស្វែងរកឯកសារ ចាស់ៗទាក់ទងនឹងទម្រង់ក្បាច់របាំ ព្រមទាំងប្រភេទសម្លៀកបំពាក់នៃតួអង្គរបាំនីមួយៗដើម្បីទុកធ្វើជាអំណះ អំណាងដើម្បីចៀសវាងការរិះគន់ទិតៀនវាយប្រហារកើតមានឡើងជាយថាហេតុ។
រហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ យន ពេជរតនៈ រហស្សនាម ពេជ តូច បានបង្ហាញស្នាដៃគំនូរឌីជី ថលរបស់ខ្លួនលើបណ្តាញសង្គមបានជិត២០រូបហើយ ហើយរូបគំនូរទាំងនោះត្រូវបានអ្នកគាំទ្ររបស់គេបន្ត ចែករំលែកនៅលើបណ្តាញសង្គមយ៉ាងច្រើន ក្នុងនោះរួមមានជាអាទិ៍ រូប តួនាងវឌ្ឍនាទេវី តួទេវបុត្រសមិទ្ធា តួមនុស្សមាស ឈុតតាយ៉ែ ជាដើម។ ចំពោះគម្រោងនៅពេលអនាគត រតនៈចង់គូររូបតួអង្គរបាំជាច្រើន ទៀត ដូចជា តួអង្គគ្រុឌ តួអង្គប្រើស តួនាង និង តួនាយរោងនៃរបាំផ្កាមាស ផ្កាប្រាក់ -ល-។ ក្នុងនាមជាវិចិត្រ ករឌីជីថលស្តីពីប្រធានបទរបាំព្រះរាជទ្រព្យ រតនៈ ឬ ពេជ តូច យល់ឃើញថា វាពិតជាមានសារៈសំខាន់ ណាស់ព្រោះវាមានទម្រង់ពាក់កណ្តាលបុរាណ និង ពាក់កណ្តាលសម័យ ដូចនេះ វាអាចជួយបង្វែរអារម្មណ៍ យុវវ័យដែលចូលចិត្តបែបសម័យឲ្យងាកមកចូលចិត្តបែបបុរាណខ្លះដែរ។ សម្រាប់គោលបំណងទៅអនាគត រតនៈចង់បើកតាំងពិព័រណ៍ស្នាដៃរបស់ខ្លួនឲ្យមហាជនជាតិនិងអន្តរជាតិឃើញនិងយល់ដឹងកាន់តែច្រើន៕
Article by SRIN SOKMEAN
