ឡឹម វណ្ណារី ម្ចាស់បទ «ភារកិច្ចលក់ស្រូវជូនរដ្ឋ» ដ៏ល្បីរន្ទឺទូទាំងប្រទេសជំនាន់ទ.វ.ឆ្នាំ១៩៨០
NEWS 2 years agoបើនិយាយពីឈ្មោះតារាចម្រៀង ឡឹម វណ្ណារី ប្រហែលជាយុវវ័យជំនាន់នេះកម្រស្គាល់ជាទូទៅណាស់ ប៉ុន្តែបើយើងត្រឡប់ថយក្រោយទៅកាន់ជំនាន់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតកម្ពុជា កាលពីខ្ទង់ជាង៣០ឆ្នាំមុនវិញ ប្រជាពលរដ្ឋទូទាំងប្រទេសហាក់នៅតែចងចាំនូវសំឡេងចម្រៀងបដិវត្តន៍ស្នេហាជាតិកសាងស្តារប្រទេសលាន់ឮចេញពីឧគ្ឃោសនសព្ទនៃវិទ្យុជាតិជំនាន់នោះ តួយ៉ាង បទ «ភារកិច្ចលក់ស្រូវជូនរដ្ឋ» និងបទ «កន្សែងអូនប៉ាក់ជូនបងយោធា» របស់តារាចម្រៀង ឡឹម វណ្ណារី នេះឯង។ កាលពីខែមេសា ឆ្នាំ២០២២ កន្លងទៅថ្មីៗនេះ ក្រុមការងារទស្សនាវដ្តីសូវរីនបានជួបតារាចម្រៀងរៀមច្បង ឡឹម វណ្ណារី ដែលបាត់មុខយូរពីឆាកសិល្បៈឆ្ងាយពីភ្នែកទស្សនិកជន នៅឯទឹកដីកំណើតសិល្បៈរបស់លោកស្រីក្នុងក្រុងបាត់ដំបង។
ជ្រកកោនក្នុងគេហដ្ឋានដែលស្ថិតតាមមាត់ច្រាំងស្ទឹងសង្កែ ក្នុងភូមិសូភី២ សង្កាត់រតនៈ ក្រុងបាត់ដំបង លោកស្រី ឡឹម វណ្ណារី បានផ្តល់កិច្ចសម្ភាសន៍ជាលើកដំបូង ក្រោយពីលោកស្រីទទួលបានជំនួយឧបត្ថម្ភថវិកាសង់ផ្ទះនេះពីប្រមុខរដ្ឋាភិបាលក្នុងឆ្នាំ២០១៩ ខណៈដែលលោកស្រីកំពុងជួបប្រទះបញ្ហាជីវភាពខុសពីអតីតកាលជំនាន់ទ.វ.ឆ្នាំ១៩៨០-៩០។ លោកស្រីបានរំព្ញកអំពីប្រវត្តិសិល្បៈផ្ទាល់ខ្លួនថា ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៧៩-១៩៨០ លោកស្រីប្រកបរបរលក់ដូរកសិផលផ្សេងៗ(ម៉ៅចម្ការ)ចិញ្ចឹមជីវិត ហើយកាលនោះលោកស្រីនិយមចូលចិត្តច្រៀងលេងកម្សាន្តតាមនិស្ស័យដែលស្រឡាញ់សិល្បៈ ហើយនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៨០នោះដែរ មានគេរៀបចំពិធីមង្គលការមួយនៅមាត់ស្ទឹងក្នុងទីរួមខេត្តបាត់ដំបង ហើយក្នុងឱកាសនោះលោកស្រីក៏បានឡើងច្រៀងជាកិត្តិយសកំដរកម្មវិធីបាន៦-៧បទទៅតាមសំណូមពរ ។ ដោយសារបានស្តាប់ឮទឹកដមសំឡេងដ៏ពីរោះក្រអួនក្រអៅរបស់អ្នកស្រីក្នុងពិធីមង្គលការនោះហើយ ស្រាប់តែខាងមន្ទីរឃោសនា ការខេត្តបាត់ដំបងបានមកទាក់ទងលោកស្រីឲ្យចូលច្រៀងក្នុងក្រុមតន្រ្តីឃោសនាការខេត្តបាត់ដំបង។សមាជិកក្រុមតន្រ្តីខេត្តបាត់ដំបងជំនាន់គាត់ចូលច្រៀងនោះ រួមមាន លោក កៅ លឹមហ៊ាង លោក គឹម ឈន លោក ហួរ ឡាវី លោក សុខ សំអុល អ្នកនាង ជួន ត្រដែត និងអ្នកនាង ពៅ ចិន្តានី ជាដើម។ ក្រោយមកមួយឆ្នាំ ទើបមានវត្តមានតារាចម្រៀង ឆោម ឆវិន ចូលមកជាសមាជិកថ្មីក្នុងក្រុមនេះ ដែលនៅមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីដល់សព្វថ្ងៃ។
តាមការចងចាំរបស់លោកស្រី នៅថ្ងៃទី២៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៨១ លោកស្រីបានប្រឡងជាប់ជ័យលាភីលេខ១ នៅក្នុងឱកាសកម្មវិធីប្រឡងចម្រៀងតន្រ្តីសម័យទូទាំងប្រទេសនៅសាលមហោស្រពទន្លេបាសាក់ រដ្ឋធានីភ្នំពេញ ក្នុងជំនាន់របស់លោក ម៉ា សំកុល ជាប្រធានមន្ទីរឃោសនាការខេត្តបាត់ដំបង និង លោក មុំ ក្រាត ជាអនុប្រធាន។ លោកស្រីបានបន្ថែមថា ក្រុមភ្លេងនេះជាក្រុមភ្លេងដែលទំនើបជឿនលឿនជាងគេមួយទូទាំងប្រទេស ព្រោះមានលទ្ធភាពចំណាយរហូតដល់មាស៤៨តម្លឹងទិញឧបករណ៍ភ្លើងទំនើបយកមកប្រគំប្រចាំខេត្ត ហើយល្បីខ្ទរខ្ទរដល់ទូទាំងប្រទេស។ ដោយឡែក បទចម្រៀងល្បីៗរបស់គាត់ដែលចេញផ្សាយជំនាន់ទ.វ.ឆ្នាំ១៩៨០ ក្នុងក្របខណ្ឌមន្ទីរឃោសនាការខេត្តបាត់ដំបង ដែលភាគច្រើននិពន្ធទំនុកច្រៀងនិងបទភ្លេងដោយលោក ប្រាក់ ប៊ុនថន ជាស្វាមីលោកស្រីជំនាន់នោះដូចជា បទ«ភារកិច្ចលក់ស្រូវជូនរដ្ឋ» បទ «នឹមដែកអម្រែកទុក្ខ» បទ«ត្នោតដុះក្បែរអង្គរ» (ត្នោតអើយ) និងបទ«សម្រស់ប៉ៃលិន»(ជ្រោះអូរតាវៅ)។ល។
ក្រៅពីដណ្តើមបានទង់ជ័យលាភី និងមេដាយមាសចម្រៀងសម័យជូនខេត្តបាត់ដំបង កាលពីអតីតកាលលោកស្រីតែងតែត្រូវបានអញ្ជើញទៅចូលរួមក្នុងកម្មវិធីសន្និបាតនានារបស់ក្រសួងនៅតាមមហោស្រពធំៗនៅក្រុងភ្នំពេញ រួមមាន សាលមហោស្រពចេនឡា និង សាលសន្និសីទចតុមុខ។ នៅអំឡុងឆ្នាំ១៩៨៧ លោកស្រីបានចូលក្របខណ្ឌវង់តន្រ្តីសាលាក្រុងហើយក៏ធ្លាប់ថតចម្រៀងជាច្រើនឲ្យផលិតកម្មសាយណ្ហារា។ កវីនិពន្ធនិងតារាចម្រៀងជំនាន់១៩៨០-១៩៩០ ដែលលោកស្រីធ្លាប់ប្រឡូកអាជីពជាមួយ មានដូចជា លោក ហុង លីណូ លោក សួង ពុទ្រា លោក អ៊ុក សំអាត លោក ហ្វៃ សំអាង លោក ស៊ីន ច័ន្ទឆាយា លោកស្រី ដួង ម៉ាឡៃ និងលោកស្រី សន ចរិយា។ លើសពីនេះ លោកស្រីធ្លាប់ជាតារាចម្រៀងមានប្រជាប្រិយភាពនៅតាមរង្គសាលនានាក្នុងក្រុងភ្នំពេញនិងធ្លាប់ចេញទៅសម្តែងនៅក្រៅប្រទេសដូចជា វៀតណាម និងឡាវ។
ដោយសារតែបញ្ហាវិបត្តិគ្រួសារ (ភ្លើងប្រចណ្ឌពីអតីតស្វាមី) ការងារសិល្បៈតូចធំរបស់លោកស្រីត្រូវបានរាំងស្ទះក្នុងអំឡុងពាក់កណ្តាលទ.វ.ឆ្នាំ១៩៩០ រហូតមិនអាចឈានទៅចាប់ឱកាសធ្វើដំណើរទៅសម្តែងនៅបរទេសបានគួរឲ្យសោកស្តាយ។ ទោះបីជាយ៉ាងណា ក៏ខាងក្រសួងក៏ដូចជាខាងមន្ទីរវប្បធម៌ខេត្តនៅតែទាក់ទងលោកស្រីម្តងម្កាលនៅពេលគេត្រូវការលោកស្រីទៅច្រៀងក្នុងកម្មវិធី។ ការបាត់បង់ទីផ្សារការងារ គួបផ្សំនឹងកត្តាជីវភាពនិងភាពខ្មាសអៀនផ្ទាល់ខ្លួនដែលមានវ័យកាន់តែជ្រេផងនោះ លោកស្រី ឡឹម វណ្ណារី កម្របង្ហាញវត្តមានជាសាធារណៈដូចសិល្បការិនីផ្សេងៗទៀតរួមជំនាន់ជាមួយលោកស្រីណាស់។
លោកស្រីក៏គ្មានបំណងចង់ផ្សព្វផ្សាយពីបញ្ហាជីវភាពដើម្បីសុំជំនួយពីមហាជនដែរ ទោះបីជាសព្វថ្ងៃលោកស្រីត្រូវតស៊ូដោយស្ងប់ស្ងាត់និងមានជំងឺបេះដូងប្រចាំកាយផងក៏ដោយ។ សម្រាប់តារាចម្រៀងជំនាន់ក្រោយ លោកស្រីចង់ឲ្យពួកគេចេះស្រឡាញ់គ្នាក្នុងពិភពសិល្បៈ ចៀសវាងការច្រណែនឈ្នានីសគ្នាដោយសារតែចង់ល្បីនោះទើបសិល្បៈជាតិរីកចម្រើន ហើយមេត្តាកុំលួចកាឡៃបទចម្រៀងពីដើមរបស់គេឲ្យបាត់បង់លក្ខណៈដើម ត្រូវចេះឲ្យតម្លៃដល់ម្ចាស់បទដើមផង៕
Article by SRIN SOKMEAN