អំឡុងខែវិច្ឆិកា-ធ្នូ ជារដូវដែលបង្កងឡើង ឬ រដូវសម្បូរបង្កង ហើយបង្កងក៏មានទំហំធំៗពីធម្មជាតិនិងមានសាច់ឆ្ងាញ់បំផុត។ ខែនេះយើងត្រូវតែធ្វើដំណើរទៅឲ្យដល់ទីតាំងនេសាទបង្កង ឬជង្រុកបង្កងទឹកសាបនាខេត្តតាកែវ ភាគខាងត្បូងប្រទេស ដែលមានចម្ងាយត្រឹមតែជិត១០០គីឡូម៉ែត្រ ពីភ្នំពេញ។ បង្កងបឹងក្នុងទឹកដីខេត្តតាកែវនេះមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីល្បាញខ្ទរខ្ទារជាយូរយារណាស់មកហើយតាមដឹងតៗគ្នាមក ហើយភាគច្រើនពួកយើងបានឃើញត្រឹមតែប្រស់ដាក់លក់ក្នុងទូរកញ្ចក់ស្រាប់ៗ មិនងាយបានឃើញគេរកបង្កងចេញពីទូកភ្លាមៗថ្មីៗដោយផ្ទាល់ភ្នែកនោះទេ។
លើកនេះកុំឲ្យខាតជើង! យើងនឹងធ្វើដំណើរចេញពីក្រុងដូនកែវ ដែលជាទីរួមខេត្តតាកែវ ឆ្ពោះទៅទិសខាងត្បូងឆៀងខាងកើត តាមផ្លូវជាតិលេខ២ តម្រង់ទៅស្រុកបូរីជលសារដែលនៅត្រើយម្ខាងទល់នឹងស្រុកអង្គរបូរី។ ក្នុងចម្ងាយផ្លូវប្រមាណ១៤គីឡូម៉ែត្រពីក្រុងដូនកែវ ហួសផ្លូវចូលបូជនីយដ្ឋានភ្នំខ្លែង យើងនឹងបានឃើញទីប្រជុំជនមួយឈ្មោះ ផ្សារល្វេ ក្នុងស្រុកទ្រាំង មានផ្លូវកៅស៊ូស្អាតនៅខាងឆ្វេងដៃបត់ចូលទៅក្នុង នោះឯងគឺផ្លូវទៅកាន់ស្រុកបូរីជលសារ។ វាមានចម្ងាយប្រមាណ១៣-១៤គីឡូម៉ែត្រ ពីផ្លូវជាតិលេខ២។ ហួសហ្នឹងបន្តិច យើងឃើញមានផ្សារមួយ ដែលអ្នកស្រុកប្រាប់ថាជា «ផ្សារថ្មស» ស្ថិតនៅកាច់ជ្រុងផ្លូវកែងបត់សំដៅមកកំពង់ផែទឹកសាបប្រចាំស្រុកឈ្មោះ «កំពង់ផែកំពង់អំពិល»។
តាមសម្តីរបស់អ្នកស្រុកនេះផ្ទាល់ បង្កងត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋនៅទីនោះនេសាទតែពេលយប់ប៉ុណ្ណោះ។ លុះដល់ព្រលឹមស្រាងៗ ម៉ោង៥-៦ព្រឹក ប្រជានេសាទម្នីម្នាយកផលបង្កងដែលខ្លួនរកបានម្នាក់ចូលមកច្រាំងរង់ចាំឈ្មួញកណ្តាលមកប្រមូលទិញយកទៅលក់បន្តនៅទីប្រជុំជនក្នុងស្រុក និងបន្តបោះដុំលក់ឲ្យហាងលក់បង្កងនានានៅទីរួមខេត្តទៀត។ យើងបានឃើញទិដ្ឋភាពនៃការដើរប្រមូលបង្កងនោះដោយផ្ទាល់ភ្នែកដោយហេតុថាយើងបានទាក់ទងម្ចាស់ហាងបង្កងល្បីប្រចាំស្រុកនោះឈ្មោះ «សាគីរ៉ា បង្កងធម្មជាតិខេត្តតាកែវ» ជាមុន។ ប្រសិនបើលោកអ្នកមិនបានទាក់ទងជាមុនទេ ច្បាស់ជាក៏មិនបានឃើញសកម្មភាពស្តែងៗដ៏កម្រប្រទះដូចពួកយើងបានទស្សនានោះទេ ព្រោះតំបន់នេះមិនមានកំពង់ផែបង្កងនោះទេ។ យើងត្រូវជិះរថយន្តតាមអ្នកដើរប្រមូលផលបង្កងពីភូមិមួយទៅភូមិមួយក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីព្រោះឈ្មួញកណ្តាលត្រូវចាំបាច់ប្រញាប់ស្រូតចេញពីកន្លែងម៉ូយមួយទៅកន្លែងម៉ូយមួយទៀតតាមជួរផ្លូវបណ្តោយមាត់បឹងតែមួយ។
តាមរយៈទស្សនកិច្ចមួយនេះ យើងចេះដឹងមេរៀនជាច្រើនទាក់ទងនឹងបង្កងទឹកសាប។ យើងយល់បានថាការនេសាទបង្កងទឹកសាបមិនមែនជារឿងងាយស្រួលនោះទេ ព្រោះអ្នកនេសាទត្រូវអត់ងងុយជិះទូករកទាំងយប់ ហើយជួនកាលអាចមានខ្យល់ដែលជាឧបសគ្គធំបំផុតនៃមុខរបរនេះ។ ជាទូទៅ នៅពេលមានខ្យល់ ធ្វើឲ្យរលកបោកបក់ខ្លាំង ប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើនមិនចេញទៅនេសាទបង្កងក្នុងបឹងនោះទេ ដែលធ្វើឲ្យការប្រមូលទិញបង្កងយកមកផ្គត់ផ្គត់លើ ទីផ្សារក៏បានតិចតួចដែរ។ គេស្វែងរកបង្កងដោយជិះទូកស្មាច់បំពាក់ម៉ាស៊ីនហើយប្រើលបបង្កងបែបប្រពៃណីជាគ្រឿងនេសាទុបករណ៍។ បង្កងដែលគេរកបានមានតូចធំ ដែលក្នុងនោះខ្លះអាចមានទម្ងន់ចន្លោះ ២ខាំ-៥ខាំ។ ទោះបីជាតូចឬធំ ក៏ឈ្មួញប្រមូលទិញទាំងអស់ ហើយយកមកបែងចែកតាមទំហំក្នុងធុងផ្សេងៗគ្នាតាមក្រោយ។ អ្នកនេសាទក៏អាចរកបង្កងបានតិចឬច្រើន មិនទៀងដូចគ្នាដែរ។ អ្នកនេសាទម្នាក់អាចរកបានត្រឹមជាង ១-២ គីឡូក្រាម ហើយខ្លះទៀតអាចរកបានតិច ឬ ច្រើនជាងនេះទៅតាមសំណាងប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ។ ពួកគេរីករាយនឹងប្រមូលផលបង្កងក្នុងរដូវកាលសម្បូរបង្កង ជាពិសេសក្នុងរយៈពេលពីរបីខែចុងឆ្នាំនេះតែម្តង។ នៅរដូវទឹកសម្រក ខ្ទង់ខែមករា ផលបង្កងនឹងចាប់ផ្តើមថយចុះលែងមានហើយ រកបានមួយៗ ជាប្រភេទបង្កងកៀរសម្រាស់។ រីឯដើមរដូវប្រមូលផល ក្នុងអំឡុងខែសីហា-កញ្ញា បង្កងក៏មិនសូវល្អដូចខែនេះដែរ ពីព្រោះវាមានទំហំច្រើនតែតូចៗ។
ចំពោះតម្លៃបង្កងបឹងធម្មជាតិ ប្រភេទលេខ ១ (ទំហំធំ)មានតម្លៃខ្ពស់រហូតដល់ ៣៥ ដុល្លារ/គីឡូក្រាម និងប្រភេទលេខ ២ មានតម្លៃ ២៥ ដុល្លារ/ គីឡូក្រាម។ ប្រភេទលេខ ១ អាចទិញបាន៤-៥ក្បាល ក្នុងគីឡូក្រាម។ រីឯប្រភេទលេខ ២ អាចបាន ៧-៨ក្បាល ក្នុងមួយគីឡូក្រាម។ នៅមានប្រភេទលេខ ៣ ទំហំតូចជាងគេ (មិនសូវមាន) អាចបានជាង១០ក្បាល ក្នុងមួយគីឡូក្រាម។ ប្រសិនបើលោកអ្នកធ្វើដំណើរទៅដល់ស្រុកបូរីជលសារនេះ យើងណែនាំហាង «សាគីរ៉ាបង្កងធម្មជាតិ» ដែលជាអ្នកឯកទេសលក់បង្កងធម្មជាតិតែតាមរដូវកាល។ ម្ចាស់ហាងបានបញ្ជាក់ថា ក្នុងមួយឆ្នាំៗ គាត់ដើរទិញបង្កងពីអ្នកភូមិបែបនេះតែចន្លោះខែសីហាដល់ខែមករាប៉ុណ្ណោះ។ ក្រៅពីនេះ ទឹកស្រកគ្មានបង្កងតាកែវធម្មជាតិទេ ហើយគាត់ក៏មិនលក់បង្កងទៀតដែរ។ ក្រោយពីបានទស្សនាដោយជឿជាក់ថាពិតជាបង្កងពីធម្មជាតិពិតៗមែនហើយនោះ យើងក៏បន្តដំណើរត្រឡប់មកហាងរបស់បងស្រីវិញ ដែលមានទីតាំងជាប់ខ្លោងទ្វារសាលាឃុំគោកពោធិ៍ ស្ថិតនៅភូមិពងទឹក ឃុំគោកពោធិ៍ មិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីផ្សារថ្មស។ ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់សាកសួរព័ត៌មានបន្ថែមអំពីបង្កងតាកែវ ឬ ចង់គាំទ្រផលិតផលសហគមន៍ អាចទាក់ទងតាមរយៈលេខទូរសព្ទ ០១០ ៩៩៨ ៨៧០៕
Article by SRIN SOKMEAN